رابطۀ حکایت های بهارستان با متون فارسی پیش و پس از آن

چکیده: بهارستان کتابی است که جامی آن را در سال 892 هـ.ق. به شیوۀ گلستان نگاشت. این کتاب سرشار از حکایات و داستان­هایی است که جامی فراخور موضوع روضه­های هشت­گانه، آنها را به کار برده است. این نوشتار برای یافتن پاسخ این پرسش تدوین شده است که آیا جامی در آفرینش حکایت­های بهارستان بر قریحه و طبع خویش تکیه داشته یا آنها را از متون پیش از خود برگرفته است؟ سؤال دیگر این مقاله آن است که آیا نویسندگان پس از جامی ازحکایت­های بهارستان بهره گرفته­اند؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش­ها، حکـایت­های بهارستان استخراج و با متون پیش و پس از آن سنجیده شد. نتیجۀ پژوهش نشان داد که جامی بر پایۀ سنّت داستان­نویسی کهـن پـارسی، بسیاری از حکـایات و داستـان­های خـود را ـ بدون ذکـر مأخـذ ـ از متـون پیش از خـود برگرفتـه است و حکایات­پردازان پس از وی نیز از نقل حکایت­های مندرج در بهارستان سود جسته­اند.